Αγαπητέ Κάτοχε,
Χρειάζεται να ξαναμοιραστώ τις βασικές μου αρχές μαζί σου (ξεχνάς εύκολα):
Δεν είμαι απλώς το όχημα που περιφέρει το Κεφάλι σου – μέσα στο οποίο συνήθως κατοικείς.
Υπόκειμαι (ακόμα) στους Νόμους της Νευτώνειας Φυσικής. Η βαρύτητα και ο χρόνος υπάρχουν και μετράνε.
Δώσε μου χρόνο και χώρο να εκφραστώ. Η γλώσσα μου είναι η κίνηση. Μη με φιμώνεις.
Θα σου το ξαναπώ για να το καταλάβεις: Ακμάζω όταν είμαι σε κίνηση. Φθίνω στην ακινησία.
Έχω εργοστασιακές ρυθμίσεις και ανάγκες. Αναγνώρισε τες και σεβάσου τες.
Έχω προδιαγραφές και όρια. Αναγνώρισε τα και σεβάσου τα επίσης.
Δεν έχω την υποχρέωση να είμαι «Κούρος» ή «Συλφίδα», επειδή αυτό νομίζεις ότι θα σε κάνει χαρούμενο, σημαντικό ή ολοκληρωμένο.
Μη με μισείς αν δεν ταιριάζω με την «ιδανική ιδέα σώματος» που έχεις.
Μη με μισείς αν αλλάζω στη διαδρομή – είναι όλα μέρος του πακέτου της εμπειρίας σου.
Μην ξεχνάς ότι για αυτό ήρθες εδώ. Και ότι εσύ το διάλεξες. Και συνεχίζεις να το επιλέγεις καθημερινά.
Δεν είμαι κτήμα σου, είμαι μέρος σου.
Κρατάω τη ζωή για σένα.
Θυμάμαι υπήρξαν εποχές που προσπάθησες να με βλάψεις. Δε σε συνερίζομαι…
Αναγνωρίζω ότι μερικές φορές ξεσπάς επάνω μου γιατί πονάς ή φοβάσαι.
Σταμάτα, όμως, να με χρησιμοποιείς για να σε εκδικηθείς.
Δεν είναι ότι με νοιάζει, αν φαίνεται σα να μη με αγαπάς. Αλλά εσένα σου κάνει κακό.
Ακόμα κι όταν με κακομεταχειρίζεσαι, κρατάω γερά μέχρι να μαζέψεις το θάρρος και να ξανασεβαστείς τον εαυτό σου.
Όταν δεν με ακούς, χρειάζεται να τραβήξω την προσοχή σου – συνήθως με συμπτώματα.
Ξέρω ότι έχουμε μοιραστεί μαζί «σκοτεινούς καιρούς». Ίσως πιστεύεις ότι στρέφομαι εναντίον σου όταν αρρωσταίνω.
Και θυμώνεις μαζί μου.
Μάθε ότι δε σε σαμποτάρω. Απλά σου μιλάω…
Αν δεν καταλαβαίνεις τα όρια μας και τα ξεπερνάς επανειλημμένα, είναι δουλειά μου να σε ενημερώσω.
Μπορεί να έχεις πεισθεί ότι εσύ «γνωρίζεις καλύτερα». Ίσως να λες στον εαυτό σου ότι μπορείς να ριζώνεις στο γραφείο, να μην αθλείσαι, να τρως άτσαλα ή να κοιμάσαι μόνο έξι ώρες την ημέρα γιατί «δεν έχεις χρόνο».
Όταν ξεχνιέσαι πρέπει να σoυ το υπενθυμίζω: Όχι, δεν μπορείς να λειτουργείς έτσι.
Δεν είμαι φτιαγμένο από πέτρα και μέταλλο.
Από την άλλη, σταμάτα να πιστεύεις ότι επειδή μια φορά πάθαμε «λουμπάγκο», «μηνίσκο», «αυχενικό», πως είμαστε ευάλωτοι και ανίκανοι να ξαναλειτουργήσουμε φυσιολογικά.
Είμαι δυνατό, είμαι ανθεκτικό και μπορώ να ξεπεράσω σχεδόν τα πάντα. Θα τα καταφέρουμε.
Όσο πιο πολύ με καταλαβαίνεις, τόσο πιο γρήγορα επουλώνομαι.
Δεν σε κατηγορώ για τη βλάβη του εαυτού μας. Ποτέ δεν σταμάτησα να σε αγαπώ.
Σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν εσύ αδιαφορείς για μένα.
Σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν μου επιτίθεσαι, πρακτικά ή λεκτικά.
Γνώριζε, όμως, ότι οι λέξεις που χρησιμοποιείς για μένα έχουν δύναμη.
Στην επικράτεια της Α-σθένειας η ιστορία που εσύ λες για μένα, είναι η ιστορία που εγώ ζω.
Μην ξεχνάς είμαστε στην ίδια ομάδα.
Όταν Α-σθενώ είμαι εστιασμένο στη λύση. Αν εσύ είσαι εστιασμένος στο πρόβλημα, η διαθέσιμη ενέργεια για θεραπεία και αποκατάσταση διασπάται.
Μη με κάνεις πιο αδύναμο επειδή είσαι εθισμένος στην Καημολογία σου (όλη μέρα να ασχολείσαι με το «εγώ ο καημένος τι έπαθα…»)
Μην εκνευρίζεσαι όταν εκδηλώνω κάποιο σύμπτωμα. Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος.
Μη θυμώνεις όταν το σύμπτωμα διαρκεί περισσότερο από ό,τι το μυαλό σου θεωρεί «φυσιολογικό». Υπάρχει πάντα κάποιος λόγος
Μην έχεις, επίσης, την απαίτηση με το που Α-σθενήσω να διακτινίζομαι αυτόματα και σε χρόνο dt στην Υγεία, επειδή έτσι σε βολεύει.
Α-σθενώ όταν κάτι δεν λειτουργεί στη ζωή μας. Χρειάζεται να με ακούσεις, να πάρεις το μήνυμα, να αλλάξεις.
Μπορεί να εθελοτυφλείς ότι όλα είναι οκ, να συμβιβάζεσαι σε μια μη λειτουργική σχέση, να συνεχίζεις σε μια δουλειά που απεχθάνεσαι ή να αρνείσαι να συγχωρέσεις τους ανθρώπους που σε «έβλαψαν».
Μπορεί να προτιμάς το γνωστό και το σίγουρο, ακόμα κι όταν αυτό σε κάνει να ξεχνάς ποιός πραγματικά είσαι.
Μπορεί να αρνείσαι να ακολουθήσεις το τι θέλει η καρδιά σου.
Σ’ αγαπώ πολύ για να σε αφήσω να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.
Γνωρίζω τις μεγαλύτερες δυνατότητές σου, την υψηλότερη έκφραση του ποιός είσαι.
Είμαι η φωνή της ψυχής σου, ή τουλάχιστον οι φωνητικές της χορδές. Στο ζόρι, είμαι εδώ να σε οδηγήσω να ξανα-ανακαλύψεις ποιός είσαι.
Μέσα στις δύσκολες στιγμές σου φωνάζω: «Μην σταματάς εδώ, δεν είσαι ακόμα εκεί που μπορείς να φθάσεις!»
Σου υπενθυμίζω την Αλήθεια σου.
Σου διδάσκω πώς να σε φροντίζεις.
Μας οδηγώ στην Ανάπτυξη.
Και χρειάζεται να σου θυμίσω κάτι πολύ σημαντικό: είμαι με το μέρος σου.
Δεν είσαι μόνος.
Ποτέ δεν ήσουνα. Ποτέ δε θα είσαι.
Είμαι εδώ για σένα.
Πάντα δικό σου,
Το Σώμα σου
ΥΓ: Και όχι, δεν είμαι τόσο χοντρό όσο νομίζεις…
[mc4wp_form id=”912″]