Ήρθε πριν λίγο καιρό στο ιατρείο «επειγόντως» αγαπημένη πελάτισσα. Με ένα καινούριο σύμπτωμα. Μια ωραιότατη καυσαλγία στο εξωτερικό του γλουτού και του μηρού συνοδευόμενη από έντονο πόνο στο σύστοιχο προσαγωγό. Επιδεινούμενη σφόδρα όταν κάνει διάδρομο (βασικό εργαλείο για να διατηρεί σώας τας φρένας) και όταν φοράει τακούνια (βασικό εργαλείο διατήρησης αξιοπρεπούς «λειτουργικού ύψους» και απαραίτητη προϋπόθεση εντυπωσιακής εμφάνισης εις τα διάφορα ρεβεγιόν, χρονιάρες μέρες που ήταν).
Μου λέει τον πόνο της. Την εξετάζω. Της εξηγώ τι, κατά την άποψη μου, είναι αυτό που φταίει. Την ανατάσσω. Τη στέλνω στους «βασανιστές» -όποιος έχει έρθει στο ιατρείο ξέρει. Της δουλεύουμε Trigger Points. Της κάνουμε περιτονιακή απελευθέρωση. Της κάνουμε νερομυϊκή επαναρρύθμιση. Επανέρχεται σε μένα – παρεπιπτόντως πολύ καλύτερα- για να της δώσω οδηγίες και κατεύθυνση.
Κι εκεί αρχίζει η δυσανασχέτηση και τα «παζάρια».
- Τι, να πάρω αντιφλεγμονώδη για σήμερα; Δεν μου αρέσει να παίρνω φάρμακα. (Εδώ, παρόλο που η Ιατρική μου Παιδεία ουρλιάζει από μέσα, πάω πάσο. Έχω εναλλακτική)
- Τι, μου δίνεις αρπαγόφυτο; Είναι θεόπικρο! Και φεύγω και ταξίδι, πού θα το κάνω το αφέψημα; (Ασθενής ΚΑΙ οδοιπόρος, θα δώσω άλλη εναλλακτική)
- Τι, να πάρω ομοιοπαθητικά; Που να βρω φαρμακείο να τα έχει; (Αρχίζουν και στενεύουν τα περιθώρια εναλλακτικών)
- Τι, θα πάρω ΚΑΙ μαγνήσιο; (Απλό ιχνοστοιχείο, μα-γι-κό φυσικό μυοχαλαρωτικό και ήπιο αντιφλεγμονώδες)
- Τι, θα χρειαστεί να κάνω αυτή τη διάταση 2 φορές τη μέρα; (υπόθεση 1,5 λεπτού τη φορά χρονομετρημένα)
- Τι, θα βάζω πάγο Πρωτοχρονιάτικα; (Η παγοθεραπεία υπό προϋποθέσεις έχει Μυοχαλαρωτική+ Αντιφλεγμονώδη+ Αναλγητική Δράση και είναι υπόθεση ενός τετάρτου. Και όπου «Πρωτοχρονιάτικα» αντικαταστήστε με Πασχαλιάτικα/Χειμωνιάτικα/Καλοκαιριάτικα/Τώρα που έχω πολύ δουλειά/Τώρα που ξεκουράζομαι/Τώρα που έχω φιλοξενούμενους/Τώρα που έχει κρύο/Τώρα που ψάχνω για σπίτι/Τώρα που πάω ταξίδι κλπ )
- Τι, θα σταματήσω να τρέχω για 4 μέρες; Θα γίνω Free Willy με τόσα που τρώω! (είναι προτιμότερο μάλλον για μια γυναίκα εν έτει 2019 να είναι κούτσαβλος παρά να «ξεχειλώσει»)
- Τι, να κάνω Pilates/Yoga/ισομετρικές/λάστιχα; Είναι ακριβό/δε μου αρέσει/βαριέμαι/δεν με «πιάνουν» (ισάριθμα προβλήματα σε πιθανές λύσεις)
- Τι, θα χρειαστεί να κάνω έξτρα ασκήσεις στο σπίτι; Α πα πα, δεν μπορώ. Να έρχομαι εδώ να μου τις κάνεις εσύ; (Είναι προτιμότερο να έρχεται από την Αργυρούπολη στο Χίλτον, παρά να μπει στη διαδικασία να πάρει την ευθύνη της θεραπείας της)
Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για τους ανθρώπους που έρχονται σε μένα Α-σθενείς, με προσδοκία ότι θα τους «φτιάξω» εγώ, χωρίς να έχουν την παραμικρή διάθεση να συμμετάσχουν οι ίδιοι στη διαδικασία επαναφοράς τους στο πεδίο της Υγείας.
Μερικές φορές, επίσης, αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι επιθυμούν πραγματικά να «γίνουν καλά».
Τώρα θα μου πείτε: «Όλοι θέλουν να γίνουν καλά».
Ξέρετε, υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στο τι θέλω και στο τι είμαι διατεθειμένος να κάνω ή να χάσω προκειμένου να αποκτήσω αυτό που θέλω.
Για να είμαι πιο κυριολεκτική θεωρώ ότι για πολλούς ανθρώπους που πάσχουν και καταφεύγουν είτε σε μένα είτε σε άλλους επαγγελματίες Υγείας για να βρουν Λύση, είναι πολύ πιο σημαντικό αυτή η Λύση να ταιριάζει με την κοσμοθεωρία και το πρόγραμμα τους παρά να ξεβολευτούν και να γίνουν, τελικά, «καλά».
Και το λέω αυτό με μεγάλη κατανόηση, χωρίς ίχνος επικριτικής διάθεσης και με πραγματική πρόθεση υποστήριξης (για να προλάβω όλους όσους, πιθανόν, βιαστούν να παρεξηγήσουν τα γραφόμενα μου).
Θα μου πείτε, «Είσαι υπερβολική. Η ευθύνη της θεραπείας βαραίνει τον Θεραπευτή»
Θα σας μιλήσω ευθέως: Αν νομίζετε και εσείς κάτι τέτοιο, πλανάσθε πλάνην οικτρά.
Υπάρχει η ευρέως παρατηρούμενη πεποίθηση στο βασίλειο της Α-σθένειας ότι ο πάσχον θα πάει σε ένα ιατρείο/νοσοκομείο/φυσικοθεραπευτήριο/χώρο θεραπείας και κάποιος άλλος, γιατρός ή θεραπευτής, θα «τον θεραπεύσει».
Ναι, όντως, ένα κομμάτι (κυρίως σωματικό) της θεραπευτικής προσέγγισης το εκτελούμε εμείς, στο ιατρείο. Και ναι, μεν, στο δικό μου χώρο επιχειρούμε να υποστηρίξουμε με διαφορετικές τεχνικές όλους τους ιστούς του μυοσκελετικού μας συστήματος να επανέλθουν σε φυσιολογική λειτουργία. Δεν παύει όμως και η δική μας παρέμβαση να αποτελεί «παθητική θεραπεία».
Το μεγαλύτερο ποσοστό του θεραπευτικού αποτέλεσματος εξαρτάται από την ενημέρωση, τη συνεργασία και συμμόρφωση του ενδιαφερόμενου με οδηγίες και τεχνικές που αφορούν τόσο στον έλεγχο του πόνου κατά την κρίση, όσο και την εφαρμογή ενεργητικών τακτικών από τον ίδιο τον πάσχοντα και κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του και μετέπειτα, για την πρόληψη και την αποφυγή εξάρσεων στο μέλλον.
Η βαθιά κατανοήση, λοιπόν, του πώς λειτουργεί το σώμα μου, πώς επικοινωνεί μαζί μου, σε ποιά αιτία οφείλεται το σύμπτωμα, τι (από αυτά που κάνω ή έκανα) μπορεί να το προκάλεσε και να το ενεργοποίησε αυτή τη δεδομένη στιγμή και πώς μπορεί να αποτραπεί αντίστοιχη εμπειρία στο μέλλον, είναι εξίσου, αν όχι πιο σημαντικά, από την άμεση ανακούφιση, απλώς, στην οξεία φάση της «πάθησης».
Χρειάζεται λοιπόν «εργασία για το σπίτι».
Αποτελούμενη τόσο από μελέτη και παρατήρηση (περισσότερο του εαυτού): τι πονάει, πότε, πόσο, γιατί, τι το ενεργοποιεί, τι το ανακουφίζει, ποιές είναι οι σωματικές, συναισθηματικές, νοητικές ή κοινωνικές μου συνήθειες που το επιδεινώνουν ή το βελτιώνουν. Ποιά είναι η στάση μου απέναντι στο σώμα μου, ποια είναι η στάση μου απέναντι σε αυτό που μου συμβαίνει, ποιές είναι οι πεποιθήσεις μου σε σχέση με τη διάγνωση που μου δόθηκε ή που υποθέτω ότι θα μου δωθεί, τι προσδοκιες έχω από το σώμα μου, τους γύρω μου, το θεραπευτή μου.
Όσο και από ασκήσεις και «εργαλεία». «Εργαλεία» για τη χαλάρωση των μυών, διατατικές ασκήσεις, πρωτόκολλα ενδυνάμωσης, συμβουλές για πιθανές αλλαγές στην εργονομία της κίνησης ή της χωροθέτησης στην εργασία, αποφυγή δραστηριοτήτων, έναρξη και υιοθέτηση (για το υπόλοιπο του βίου) κάποιας μορφής άθλησης συμβατή με την ηλικία, το σωματότυπο και τα συμπτώματα, λήψη συμπληρωμάτων διατροφής, βελτίωση των συνθηκών ή ωρών ύπνου, καλύτερος έλεγχος ή διαχείρηση του άγχους που προκαλείται είτε από την ενόχληση είτε από την καθημερινότητα, προσαρμογή τόσο σωματικών όσο και νοητικών συμπεριφορών σε ένα πιο λειτουργικό πρότυπο.
Τα πιο πολλά μυοσκελετικά συμπτώματα οφείλονται, ανεξάρτητα από την ανατομική φθορά που μπορεί να συνυπάρχει, στην ισχυρότατη βιολογική μνήμη που αναπτύσσει το σώμα ώστε να λειτουργεί με τρόπο που να αποφεύγει το πόνο.
Αυτό σημαίνει ότι για να έχουμε μακροχρόνια αποτελέσματα χρειάζεται ΚΑΙ να διορθωθεί η αιτία που δημιουργεί το σύμπτωμα ΚΑΙ να αλλάξει η βιολογική – Κυτταρική μνήμη ΚΑΙ να επαναπρογραμματισθεί το σύστημα να λειτουργεί με καινούριο, λιγότερο ενεργοβόρο και πιο αποτελεσματικό τρόπο…
Και αυτό σημαίνει ξεβόλεμα.
Σε πολλούς τομείς και επίπεδα.
Και είναι οι γενναίοι και οι αποφασισμένοι να θεραπευθούν που θα αναγνωρίσουν τη σπουδαιότητα της ανάληψης ευθύνης για τη θεραπεία τους. Και θα επενδύσουν αντίστοιχα στη διαδικασία της δικής τους θεραπευτικής διαδρομής.
Και, όσο και να θέλω να τους «βοηθήσω», εγώ μπορώ μόνο να τους ανοίξω την πόρτα. Άντε και να υποδείξω το δρόμο…
Το πρώτο βήμα και το υπόλοιπο ταξίδι θα γίνει από αυτούς…
Αποφάσισα λοιπόν να μοιραστώ με όποιον έχει την πρόθεση, ακόμα και χωρίς να είναι πελάτης του Ιατρείου μου, όσες συμβουλές και εργαλεία είναι ανθρωπίνως δυνατό να δωθούν, χωρίς να είμαι στον ίδιο χωροχρόνο μαζί του, για την πρόληψη, την αντιμετώπιση και την αποθεραπεία των πιο κοινών μυοσκελετικών συμπτωμάτων. Στο ανανεωμένο μου κανάλι στο YouTube.
Mέσα από αυτό το κανάλι φιλοδοξώ να μοιραστώ μαζί σας τις πληροφορίες και τις οδηγίες που δίνω στους ανθρώπους που επισκέπτονται το Ιατρείο. Να απαντήσω σε ερωτήσεις, να ξεκαθαρίσω αμφιβολίες, να δώσω εναλλακτικές, να δείξω καινούριες τεχνικές, να διαφοροποιήσω την οπτική σας, να σας διδάξω και να διδαχθώ, να υποστηρίξω -όσο δύναμαι – την επάνοδο σας στο μονοπάτι της Υγείας.
Η δύναμη, πλέον, είναι στα δικά σας χέρια…
