Σας έχει τύχει να είσαστε ριζωμένοι σε μια καρέκλα/καναπέ/πολυθρόνα για ώρες – ένεκα πολύ σημαντικού πρότζεκτ/μαραθωνίου Netflix/Αρμένικης βίζιτας συγγενών και, όταν επιχειρήσετε να σηκωθείτε, να μην μπορείτε να ισιώσετε ούτε με γερανό και να πηγαίνετε τα πρώτα μέτρα σκυμμένοι σαν τη γραία;
Σας έχει τύχει, επίσης, να έχετε κάνει ταρζανιά και να έχει «μαγκώσει» η μεσούλα σας και κάθε φορά που δοκιμάζετε να σηκωθείτε από την καρέκλα να σας κόβει ένας «σφάχτης» στα δύο;
Ή μήπως έχετε αποκτήσει, μετά από δεκαετίες αποχής από οιανδήποτε μορφή άθλησης, την ευλυγισία οστρακόδερμου και αδυνατείτε να σκύψετε -όχι για να ακουμπήσετε τα χέρια στο πάτωμα, απλώς για να βουρτσίσετε τα δόντια σας στο νιπτήρα- και χρειάζεται να υποστηρίζεστε στον πάγκο/σε έπιπλα/στα πόδια σας;
Αν η απάντηση σας σε όποια από τις παραπάνω ερωτήσεις είναι καταφατική και πιστεύετε ότι αυτό σας συμβαίνει γιατί έχετε μεγαλώσει/έχετε Δισκοκήλη/έχετε Στένωση/έχετε Σκολίωση/έχετε «μάτι», σας ενημερώνω ότι στο 98% των περιπτώσεων δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω και ότι αυτό συμβαίνει γιατί έχετε απλώς Υπερτονικούς Οπίσθιους Μηριαίους.
Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι οι μύες στο πίσω μέρος των μηρών σας δουλεύουν ολημερίς κι ολονυχτίς σε αυξημένο ρελαντί και είναι μόνιμα σφιγμένοι και σε βράχυνση, χωρίς απαραίτητα να σας δίνουν αυτοί καθεαυτοί συμπτώματα.
Και ΕΠΕΙΔΗ οι μύες των ποδιών σας είναι μόνιμα σφιγμένοι και μαγκωμένοι, για αυτό ζορίζεται και η μεσούλα σας (κι όχι το αντίθετο).
Και αν αναρωτιέστε αν θα συνεχίσετε να κουβαλάτε αυτό τον «αφανή» σπασμό για το υπόλοιπο του βίου σας, η απάντηση είναι αρνητική και σας έχω τη λύση:
Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να «υπενθυμίζετε» στον εγκέφαλο σας (εκεί είναι αποθηκευμένες οι «εργοστασιακές ρυθμίσεις») πως οι εν λόγω μύες μπορούν να έχουν και άλλο μήκος. Πρακτικά. Διατείνοντάς τους σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η απόφαση είναι δική σας!
Παραθέτω λοιπόν βιντεάκι “How to” – που είναι και της μοδός – προς ορθήν εκτέλεση της διάτασης.
Οδηγίες προς ναυτιλομένους:
Στο πρώτο σενάριο (αυτό του Καρεκλοκένταυρου) την εκτελείτε κάθε 45-60 λεπτά που είσαστε σε καθιστή θέση και σίγουρα πριν να σηκωθείτε.
Στο δεύτερο σενάριο (αυτό του Λουμπάγκο) την εκτελείτε πριν να επιχειρήσετε να σηκωθείτε.
Και στο τρίτο σενάριο (αυτό του Κάβουρα) την εκτελείτε όσο πιο συχνά μπορείτε μέσα στην ημέρα.
Κάθε φορά που την κάνετε, για τα επόμενα 30-40 λεπτά θα είσαστε λίγο πιο κοντά στη φυσιολογική σας κατάσταση (που είναι να είστε υγιής, ευτυχής και να απολαμβάνετε).
ΥΓ 1 για όσους αναρωτιούνται αν η διάταση μπορεί να γίνει:
Α) με τον κλασσικό τρόπο της δεκαετίας του 80, όπου βάζουμε το ένα πόδι μας ψηλά σε ένα πάγκο/καρέκλα/σκαλοπάτι και σκύβουμε καμπουριάζοντας στη μέση πάνω στο τεντωμένο πόδι, μέχρι να ακουμπήσει η μύτη μας στο γόνατο, ή
Β) με τον άλλο τρόπο που καθόμαστε στο πάτωμα/κρεββάτι/yoga mat με τα δυο πόδια ενωμένα και παράλληλα μπροστά μας και πασχίζουμε να ξαναφέρουμε τη μύτη μας προς τα γόνατα, καμπουριάζοντας πάλι στη μέση, ενίοτε με μικρή υποβοήθηση από όποιον έχουμε πρόχειρο -γυμναστή/κολλητό/προπονητή να μας σπρώχνει στην πλάτη μήπως και τα καταφέρουμε
η απάντηση είναι ένα βροντερό ΟΧΙ.
Αν δεν είναι η μέση μας σε ουδέτερη θέση (σε μια μικρή λόρδωση) και δεν μένει η σπονδυλική μας στήλη ευθεία καθ´ όλη τη διάρκεια της διάτασης, διατείνουμε, μεν, εξαιρετικά τους ραχιαίους μας, αλλά ουχί τους οπίσθιους μηριαίους, που είναι και το ζητούμενο.
Και όταν οι μύες στο πίσω μέρος του μηρού είναι σφιγμένοι, έχουν σίγουρα «τσιτώσει» και οι συνεργάτες τους οι ραχιαίοι. Αν, λοιπόν, δεν απομονώσουμε την τάση, έτσι ώστε να ασκείται στους κυρίως ένοχους (τους πίσω μύες των μηρών), τότε θα την «πληρώσουν» τα θύματα, οι μύες της πλάτης. Οι οποίοι πολύ συχνά συμβάλλουν στην εμφάνιση τόσο της δυσκαμψίας όσο και της πιθανής Οσφυαλγίας.
ΥΓ 2 όσοι από εσάς θέλετε να έχετε άμεση πρόσβαση σε αντίστοιχες πληροφορίες και λύσεις και για τα λοιπά κοινά μυοσκελετικά συμπτώματα, μπορείτε να εγγραφείτε στο κανάλι μου ⬇️