Πόσοι από εσάς που κάνετε δουλειά γραφείου δεν παραπονιέστε για την καρέκλα σας; Που δεν υποστηρίζει τη μέση; Πόσοι από εσάς καυχιέστε για το καινούριο αυτοκίνητο που με ένα κουμπάκι αυξομειώνεται το μαξιλαράκι στη θέση του οδηγού για να υποστηρίζει τη μέση; Πόσοι από σας έχετε συλλογή από μαξιλαράκια (ένα για το γραφείο, ένα για το αυτοκίνητο, 3-4 για τον καναπέ) για να κάθεστε σωστά;
Και, παρόλα αυτά, αν δείτε όλον τον κορμό σας προφίλ, στο εν λόγω κάθισμα, με τα μαξιλαράκια, θα παρατηρήσετε ότι και πάλι δεν περνάτε τις εξετάσεις για μοντέλο εργονομίας στο γραφείο, γιατί ακόμα ΚΑΙ με τα λατρεμένα μαξιλαράκια, εξακολουθείτε να κάθεστε με τη λεκάνη σας να γέρνει προς τα πίσω, τη μέση σας να καμπουριάζει, τον κορμό σας να γέρνει μπροστά και το στέρνο σας να κατέρρεει προς την κοιλιακή χώρα. Πώς είναι η στάση των Ευζώνων; Ε, καμία σχέση…
Το θέμα είναι ότι εκτός από το πρεστίζ μας, που πληγώνεται από τη χαρακτηριστική στάση του Καρεκλοκένταυρου, πληγώνεται συνήθως και η μεσούλα μας…
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 95% του ενηλίκου πληθυσμού στις «ανεπτυγμένες χώρες» διάγει καθιστικό βίο, δηλαδή όχι μόνο αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με τις οδηγίες για το κατ´ ελάχιστον των 30 λεπτών μέτριας άσκησης τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα, αλλά περνάει και πάνω από τις μισές (51-68%) ώρες εκτός ύπνου της ημέρας του σε καθιστή θέση (λόγω δουλειάς, μετακινήσεων ή ψυχαγωγίας).
Σε μια ζωή λοιπόν που χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη παραμονή σε καθιστή θέση, που ξεκινάει πλέον από την πρώιμη παιδική ηλικία (πιτσιρίκια που αντί να παίζουν είναι κολλημένα με ένα Android, διάβασμα, φροντιστήρια, μετέπειτα δουλειά γραφείου, μετακινήσεις, τηλεορασοφιλία, PlayStation-ίτιδα ή οποιαδήποτε συνήθεια ή συνθήκη μας κρατάει καρφωμένους σε ένα κάθισμα) το bonus είναι -εκτός από κακή στάση του σώματος – επιπλέον κακή φυσική κατάσταση και απώλεια σφρίγους στους μύες του κορμού και των κάτω άκρων, με ταυτόχρονη αύξηση της τονικότητας, του ρελαντί των μυών σε κατάσταση ηρεμίας δηλαδή, κάποιων από αυτούς (Οπισθίων Μηριαίων και Λαγονοψοΐτη – όρα προηγούμενα Post).
Ως αποτέλεσμα παρατηρούμε μια πρωτοφανή έξαρση περιστατικών οσφυαλγίας, απανταχού στο Δυτικό κόσμο, σε όλες τις ηλικίες και με μηδαμινές αφορμές πχ σκύβω να βάλω παπούτσια, αθλούμαι, σηκώνω το παιδί, πηγαίνω σε εκδήλωση και στέκομαι όρθιος κλπ.
Σας έχω δώσει ήδη οδηγίες πώς να αποτρέψετε την υπερτονία, το μόνιμο σφίξιμο, στους βασικούς μύες που συμβάλουν στην ευαισθησία στην περιοχή της μέσης, με συχνή υπενθύμιση του «Στατηγού» ότι οι εν λόγω μύες μπορούν να έχουν και διαφορετικό μήκος από το σύνηθες στην καρέκλα. Αν όμως ακόμα και αυτό σας είναι δύσκολο, σας έχω άλλη Λύση…
Αυτό που συμβαίνει όταν είμαστε καθιστοί και συμβάλλει στην κακοποίηση της μεσούλας μας είναι ότι εκτός από την παραμονή των ανωτέρω δυο βασικών ενόχων της οσφυαλγίας σε θέση βράχυνσης, λόγω της θέσης των μηρών σε σχέση με τον κορμό, και εξαιτίας αυτής της βράχυνσης, έχουμε και μια «οπίσθια κλίση της λεκάνης». Δεν καθόμαστε δηλαδή όρθιοι και στητοί στα καθιστικά μας οστά αλλά -μετά από κάποια ώρα που αρχίζουν και κουράζονται οι παρασπονδυλικοί μύες, γέρνει η λεκάνη και όλη η σπονδυλική στήλη προς τα πίσω.
Και καμπουριαζουμε. Αρχικά στην περιοχή της μέσης και σε δεύτερη φάση στην περιοχή του θώρακα…
Με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη κακοποίηση των ταλαίπωρων Εκτεινόντων μυών μας, που είναι οι τρίτοι συνεργοί (μαζί με τους Οπισθίους Μηριαίους και το Λαγονοψοΐτη) στην εμφάνιση οσφυαλγίας.
Όταν καθόμαστε και γέρνει προς τα πίσω η λεκάνη μας, οι εν λόγω μύες, οι ραχιαίοι μας δηλαδή, ζορίζονται γιατί καταλήγουν να λειτουργούν όχι πια σαν κινητικοί μύες (να κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να τεντώνουν όλη τη σπονδυλική στήλη προς τα πίσω) αλλά σαν «δυναμικοί σύνδεσμοι», σαν σταθεροποιητές, δηλαδή, της στάσης μας έναντι της βαρύτητας, μόνιμα ενεργοποιημένοι, μόνιμα ανεπαρκώς γυμνασμένοι και διαρκώς σε υπερκόπωση, ως οι μοναδικοί υπεύθυνοι να διατηρούν τον κορμό ευθεία γενικά και όσο καθόμαστε ειδικότερα…
Κια εννοείται ότι αργά ή γρήγορα, χάνουν τη μάχη. Και όχι, το να πάτε γυμναστήριο και να κάνετε κατάληψη το μηχάνημα ραχιαίων δεν θα μας δώσει τη λύση, ούτε και το να κυλιέστε στο πάτωμα του γραφείου σε τακτά χρονικά διαστήματα και να κάνετε το Superman (μπρούμητα με χέρια πόδια στον αέρα – αυτή η άσκηση παρεμπιπτόντως ανεβάζει στα 6000 Newton την κατακόρυφη συμπίεση στους Μεσοσπονδύλιους δίσκους στη μέση μας ενώ το όριο αντοχής τους είναι σχεδόν το μισό, 3.300 Newton).
Γιατί εκτός από τους Οπίσθιους Μηριαίους είναι ΚΑΙ η Βαρύτητα αδυσώπητη. Πάντα θα νικάει.
Καιρός λοιπόν να την χρησιμοποιήσουμε εμείς αντί να μας χρησιμοποιεί αυτή.
Πώς; Με ένα μαξιλαράκι…
Θα μου πείτε: «έχω κάνει συλλογή από μαξιλαράκια, κούκλα μου, τι διαφορά έχει το δικό σου»;
Η απάντηση είναι: Καμία. Η διαφορά δεν είναι ΤΙ μαξιλάρι χρησιμοποιείς (παρόλο που τα κυλινδρικά μαξιλάρια με τα μικρά μπιλάκια εμένα μου δουλεύουν καλύτερα). Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε μαξιλάρι σας βολεύει ή ακόμα και μια πετσέτα μπάνιου τυλιγμένη ρολό.
Το θέμα είναι ΠΩΣ το χρησιμοποιείς…
Παραθέτω το κάτωθι βιντεάκι “How to” – που είναι και της μοδός – προς ορθήν εκτέλεση της χρήσης του μαξιλαριού.
ΥΓ Όλο το θέμα είναι να διατηρείται η λεκάνη σε πρόσθια κλίση και η μέση σε μια μικρή λόρδωση (ο καλός μου με έπεισε ότι ο «Αρβυλικός» όρος «τουρλοκώλι» δεν θα ήτο δόκιμος) χωρίς να χρειάζεται οι μύες μας να πασχίζουν γι’ αυτό…
ΥΓ2 Δεν σημαίνει ότι επειδή θα κάθεστε πλέον πιο σωστά δεν χρειάζεται να κάνετε διατάσεις και ΑΣΚΗΣΕΙΣ. Να εξηγούμαστε…
ΥΓ3 Αν σας αρέσουν όλα αυτά τα όμορφα που ανεβάζω, εγγραφείτε στο κανάλι μου