Πώς η σκέψη γίνεται Πόνος:
Είτε σε οξύ είτε σε χρόνιο πόνο, ξέρουμε ότι το στρες επηρρεάζει εντόνως τόσο την ένταση όσο και τη διάρκεια της ενόχλησης.
Όποτε άλλα θέλει η ψυχούλα μας κι άλλα θέλει το «λογικό» μας το μυαλό, υπάρχει εσωτερική σύγκρουση. Και δεν υπάρχει θηλαστικό στον πλανήτη που να μην εμφανίζει σωματικά συμπτώματα όταν βιώνει συναισθηματική ανισορροπία.
Κάθε φορά που αισθανόμαστε κάτι, δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι άυλο και άπιαστο αλλά κυριολεκτικά με μόρια που έχουν συγκεκριμένο μοριακό βάρος και πεπτίδια με συγκεκριμένη δομή και σειρά αμινοξέων.
Μιλάω βέβαια για τα Νευροπεπτίδια, ενώσεις γνωστές από την δεκαετία του 70. Τα λεγόμενα «Μόρια των συναισθημάτων».
Κάθε φορά που βιώνουμε ένα συναίσθημα, πάντα μετά από μια σκέψη που κάναμε για την «αντικειμενική» πραγματικότητα, ο Υποθάλαμος -το μίνι εργοστάσιο παραγωγής ορμονών και νευροπεπτιδίων, που ρυθμίζει και εποπτεύει το αυτόνομο νευρικό σύστημα, την ανάπτυξη, το μεταβολισμό, την αναπαραγωγή, την ικανότητα εγγραφής εμπειριών στη μνήμη μας μέσω της σύνδεσής τους με το αίσθημα τιμωρίας ή ανταμοιβής και την απάντηση του σώματος στο στρες, εκλύει εκατομμύρια νευροπεπτιδίων που κατακλύζουν όλο μας το σώμα.
Τα μόρια αυτά είναι τα χημικά ισοδύναμα των «άυλων» συναισθημάτων μας και είναι απολύτως πραγματικά, ανάλογα και σε ακριβή αντιστοιχία με το συναίσθημα που βιώνουμε.
Σε όλα μας τα κύτταρα υπάρχουν χιλιάδες υποδοχείς για τα αντίστοιχα Νευροπεπτίδια και εφόσον τα συναισθηματικά μόρια ενωθούν μέσω αυτών με τα κύτταρά μας, ενεργοποιούν μια αλληλουχία χημικών αντιδράσεων που αλλάζει σε πραγματικό χρόνο τη λειτουργία των κυττάρων.
Ολόκληρο το σώμα μας ενημερώνεται και επηρεάζεται άμεσα και ραγδαία κάθε φορά που αισθανόμαστε θυμό, γαλήνη, φόβο, εμπιστοσύνη, πικρία, χαρά, απογοήτευση, ευγνωμοσύνη, απόγνωση, ηρεμία, ντροπή, αγάπη, αυτολύπηση, τρυφερότητα, κατάθλιψη.
Και αντιδρά ανάλογα.
Αν δεν εξοικειωθούμε – και εμείς οι επαγγελματίες υγείας και οι πάσχοντες – να αναγνωρίζουμε την όποια έξαρση ως ένδειξη ότι το σύστημα μας ξεπέρασε τα όρια αντοχής του (σωματικά, συναισθηματικά ή νοητικά) και δεν αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε τον Πόνο πολυπαραγοντικά, χάνουμε πολύτιμο χρόνο και ποιότητα ζωής.