Χριστούγεννα. Δέντρο. Δώρα. Λαμπάκια. Χιόνι (λέμε τώρα). Πάρτυ. Τραπεζώματα. Οινοποσίες. Μέρες που επιστρέφουμε στα πάτρια. Ή μένουμε εντός, εκτός και επί τα αυτά και (ξανα)συναντιόμαστε με συναδέλφους, συνεργάτες, κουμπάρους, φίλους, φλερτ, συγγενείς- βιολογικούς και μη.
Και παρόλο το Πνεύμα των Χριστουγέννων, ενίοτε βρισκόμαστε στην περίεργη θέση του να συγχρωτιζόμαστε με άτομα που ενώ μας λείπουν/τα αγαπάμε/είναι «δικοί μας» άνθρωποι, εκεί που έχουμε πιει τα κρασάκια μας, έχουμε ντερλικώσει τη γαλοπούλα, έχουμε εισπνεύσει μισό χωράφι πατάτες (έλα καλέ, λαχανικά είναι, με αυτό το ζουμάκι είναι λουκούμι) και 3 κουβάδες γέμιση και θα έπρεπε, εκτός από ευτυχισμένα γεμάτο στομάχι να έχουμε και αντίστοιχα γεμάτη καρδιά, μας πατιέται το κουμπάκι και γινόμαστε μάλια κουβάρια.
Γιατί όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν Κριτή. Που θεωρεί ότι ξέρει καλύτερα από όόόόόλους τι είναι το καλύτερο για όόόόλους.
Αγαπητά αδέλφια, μετά από μισό αιώνα ζωής, αρκετή ψυχοθεραπεία, σεμινάρια, coaching και πολλούς φωτισμένους δασκάλους, έχω να καταθέσω τούδε:
Δεν είναι δική μας δουλειά να «διορθώνουμε» ανθρώπους.
Όλοι έχουμε το δικό μας μονοπάτι, χρειάζεται να περάσουμε τα δικά μας τεστ, να κάνουμε τα δικά μας λάθη, να κάνουμε διόρθωση πορείας και τελικά να αποφοιτήσουμε από τα δικά μας μαθήματα.
Δεν είναι επίσης δουλειά μας να κρίνουμε τις επιλογές ή τις αποφάσεις των άλλων. Κάθε επιλογή έχει τις συνέπειές της. Όταν ζοριστούν αρκούντως, θα κάνουν άλλες επιλογές.
Ή δεν θα κάνουν.
Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους ανθρώπους από τον εαυτό τους. Period.
Δεν μπορούμε ούτε να δώσουμε εμείς το τεστ για αυτούς, ούτε να τους βοηθήσουμε να αντιγράψουν – για να μην ζοριστούν, για να πάρουν καλύτερο βαθμό ή να μη μείνουν ανεξεταστέοι.
Αν κάνουμε κάτι τέτοιο τους στερούμε απαραίτητη εμπειρία, δεξιότητες που χρειάζεται να αναπτύξουν και τη δυνατότητα να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο.
Δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε με «σκονάκια» σε αυτή τη ζωή, γιατί έτσι ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά την απαιτούμενη «ύλη» για να περάσουμε το «μάθημα» και να πάμε στο επόμενο επίπεδο.
Άντε καλές γιορτές και να παίξετε φρόνιμα με τα άλλα παιδάκια. Χωρίς ζαβολιές και δράματα.
[mc4wp_form id=”912″]