Στο πεδίο του Εαυτού στέκουν ένας Ιππότης κι ένας Δράκος.
Ο Ιππότης είσαι Εσύ.
Η Αντίσταση είναι ο Δράκος.
_Steven Pressfield
Εδώ και δυο χρόνια μια Ιδέα τριγυρνάει στο μυαλό μου. Από αυτές που εμφανίζονται διστακτικά, αναπτύσσονται στο παρασκήνιο και μόλις φθάσουμε σε μια «φτάνει πιά» στιγμή της ζωής μας, τσουπ πετάγονται στο κέντρο της σκηνής και φωνάζουν «εδώ είμαι, ήρθα να σε πάω στο επόμενο στάδιο».
Εδώ και κάποιους μήνες μάζεψα τα κουράγια μου και είπα να κάνω το μεγάλο βήμα. Να ακολουθήσω την Ιδέα. Να δω πού θα με πάει. Να αφεθώ. Να τολμήσω.
Και μου την έχει πέσει χοντρά η Αντίσταση. Ο Εσωτερικός μου Σαμποτέρ.
Την ξέρω καλά.
Όλοι την γνωρίζουμε.
Είναι το κομμάτι μας που δεν θέλει να αλλάξουμε, να αναπτυχθούμε, να γίνουμε μια καλύτερη, πιο χαρούμενη, πιο αληθινή βερσιόν του εαυτού μας.
Σκοπός της είναι να μας απομακρύνει, να μας αποσπάσει την προσοχή, να μας εμποδίσει από το να κάνουμε το έργο μας. Όποιο κι αν είναι αυτό. Μια καινούρια δουλειά. Καινούρια σχέση. Θεραπεία. Μετακόμιση. Δίαιτα. Gym.
Και αυτές τις τελευταίες μέρες φαίνεται να νικάει. Με έχει βάλει σε φάση αυτοαμφισβήτησης. Με έχει βάλει σε φόβο. Ότι κάτι δεν έχω υπολογίσει καλά. Ότι έχω κάνει λάθος.
Προς στιγμήν πήγα να την πατήσω. Να υποχωρήσω. Μετά θυμήθηκα.
Ότι κάθε φορά που αποφασίζω να αλλάξω κάτι σημαντικό στη Ζωή μου, εμφανίζεται ο Δράκος. Αλλά όπως λέει ο Steven Pressfield «Ο φόβος είναι καλός. Είναι ένας δείκτης. Μας λέει τι πρέπει να κάνουμε.
Όσο πιο φοβισμένοι είμαστε για ένα έργο που έχουμε αναλάβει ή ένα «κάλεσμα» που νιώθουμε, τόσο πιο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι πρέπει να το κάνουμε, ότι αυτό το εγχειρημα είναι σημαντικό για εμάς και για την ανάπτυξη της ψυχής μας. Αν δεν μας ήταν σημαντικό, δεν θα υπήρχε Αντίσταση.
Όπως μια μαγνητισμένη βελόνα που επιπλέει σε νερό, η Αντίσταση θα μας δείχνει αδιάκοπα τον αληθινό Βορρά- αυτό που θέλει περισσότερο από όλα να μας εμποδίσει να κάνουμε. Μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε ως πυξίδα.Μπορούμε να πλοηγηθούμε, αφήνοντάς την να μας καθοδηγήσει σε εκείνη τη Δράση που πρέπει να ακολουθήσουμε περισσότερο από όλες τις άλλες.
Γιατί όσο πιο σημαντική είναι αυτή για την εξέλιξη της ψυχής μας, τόσο πιο μεγάλη Αντίσταση θα νιώσουμε στην επιδίωξή της υλοποίησης της».
Επιμένω λοιπόν. Ακάθεκτη. Να μη σας πω και περήφανη. Γιατί είμαι σε καλό δρόμο.?
[mc4wp_form id=”912″]