Θυμάστε την προηγούμενη ανάρτηση για τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της οσφυαλγίας;
Με τους Οπίσθιους Μηριαίους, που είναι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό υπεύθυνοι για το «μάγκωμα» στην περιοχή της μέσης μετά από παραμονή σε καθιστή θέση (και όχι μόνο); Σας ενημερώνω ότι δεν δουλεύουν μόνοι. Έχουν και συνεργούς…
Στην κυριολεξία, με έναν συγκεκριμένο μυ, δεν είναι απλώς συνεργοί. Είναι σαν το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής με παραβατική συμπεριφορά. Αχώριστοι και επικίνδυνοι… όποτε σφίγγουν οι μεν σφίγγει και ο δε. Όποτε εμφανίζονται στη σκηνή της Συμπτωματολογίας οι μεν, κάνει εντυπωσιακή είσοδο και ο δε.
Ποιός είναι «ο δε»; Ο αγαπητός Λαγονοψοΐτης. Ο βασικός καμπτήρας μυς του μηρού προς τον κορμό και τούμπαλιν.
Αυτός, δηλαδή, που φέρνει το πόδι μας προς τα μπροστά για να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να ανέβουμε σκαλοπάτια και να κλωτσήσουμε το νικητήριο γκολ. Ο μυς με τον οποίο σηκώνουμε το πόδι μας από το έδαφος για να το βάλουμε σταυροπόδι πάνω στο άλλο, να βάλουμε τα ρούχα μας ή να δέσουμε το κορδόνι μας. Και ο κύριος μυς με τον οποίο κάνουμε ροκανίσματα, άρσεις ποδιών, άρσεις κορμού, ψαλιδάκια και όλες τις κλασικές ασκήσεις που νομίζουμε ότι γυμνάζουμε τους κοιλιακούς μας και στην πραγματικότητα τσακίζουμε τη μέση μας.
Γιατί ο Λαγονοψοΐτης είναι ο κυρίως ένοχος στις περισσότερες οξείες κρίσεις Οσφυαλγίας.
Είναι ο μυς που, όταν σφίξει απότομα, κάνει ακριβώς αυτό που είναι φτιαγμένος να κάνει στο extreme: μας ακινητοποιεί σε κάμψη. Είναι αυτός που πας να μαζέψεις κάτι από το πάτωμα/να στρώσεις το κρεββάτι/να σκύψεις στο μπάνιο/να δέσεις τα κορδόνια σου και μένεις εκεί. Ο μυς του Λουμπάγκο.
Αν, δε, «μαγκώσει» για τα καλά, θέλεις 3 να σε σηκώσουν και να σε πάνε στο κρεββάτι, μένεις κλινήρης (ενίοτε για μέρες), πηγαινοέρχεσαι σαν σίγμα τελικό (ενίοτε για βδομάδες), η ορθοστασία σε σκοτώνει, η εμβρυϊκή στάση σε ανακουφίζει και η πιθανότητα να ξαπλώσεις ανάσκελα χωρίς μαξιλάρι κάτω από τα γόνατα μοιάζει σαν εφιάλτης.
Αυτός ο μυς είναι ιδιαίτερα κακοποιημένος σε ανθρώπους που κάθονται, ασταμάτητα, για ώρες. Δουλειά γραφείου, οδήγηση για μεγάλη διάρκεια, υπερατλαντικά ταξίδια, τηλεμαραθώνιοι λόγω διακοπών/σύνταξης/πόρωσης (όλοι έχουμε κολλήσει κάποια στιγμή με PlayStation ή Netflix) καθώς και συστηματική ενασχόληση με τα ευγενή καθιστικά σπορ (μπιρίμπα και τάβλι)` τον κρατάνε παρατεταμένα σε θέση βράχυνσης (μαζί με τους οπίσθιους μηριαίους) με αποτέλεσμα να επηρεάζονται οι»εργοστασιακές ρυθμίσεις» που τον αφορούν στο «σκληρό δίσκο» της Κίνησης στον εγκέφαλο (τον Κινητικό Φλοιό).
Και όσο περιορίζεται η κίνηση του σώματος που αυξομειώνει το μήκος του Λαγονοψοΐτη και των Μηριαίων, τόσο ο «Στρατηγός» (εγκέφαλος) αποτρέπει οποιαδήποτε θέση ή κίνηση του σώματος απειλεί την καινούρια μεν, συρρικνωμένη δε βερσιόν της «ασφαλούς κινητικότητας» της περιοχής.
Γιατί το μόνο μέλημα του Στρατηγού είναι ένα και το αυτό:να μας κρατάει ασφαλείς.
Και οποτεδήποτε πιστεύει ότι κοντεύουμε να ξεπεράσουμε το όριο, έχει 3 τακτικές δράσης:
- Περιορισμό κινητικότητας της περιοχής, για να μην την χρησιμοποιεις και κινδυνεύσει η ανατομική ακεραιότητα της (πώς να την καταστρέψεις, όταν είσαι ακινητοποιημένος σαν το Μαρμαρωμένο Βασιλιά;)
- Αναχαίτηση δύναμης μυών περιοχής, για να μην την χρησιμοποιείς και κινδυνεύσει η ανατομική ακεραιότητα της (πώς να την καταστρέψεις, όταν, για να κάτσεις σταυροπόδι, παίρνεις το πόδι και το σηκώνεις με το χέρι σου;)
- Πόνο (πώς να την καταστρέψεις, όταν σφαδάζεις σε βασικές λειτουργίες πχ να γυρίσεις στο κρεββάτι, να σηκωθείς από το κρεββάτι, να «ισιώσεις»;)
Αν, λοιπόν, λόγω συνθηκών ή επιλογής, περνάτε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε κάθισμα, δεν έχετε αρκετή άσκηση/κίνηση στην καθημερινότητα σας για να αντισταθμίσετε την (εγκεφαλικά υποκινούμενη) τάση βραχυνσης του και κάθε φορά που σηκώνεστε προς νερού σας αισθάνεστε το λουμπάγκο να καραδοκεί, σας έχω τη λύση!
Το μόνο που έχετε να κάνετε να «υπενθυμίζετε» στον εγκέφαλο σας (εκεί είπαμε είναι αποθηκευμένες οι «εργοστασιακές ρυθμίσεις») πως ο εν λόγω μυς μπορεί, και καλό είναι, να έχει και άλλο μήκος. Πρακτικά. Διατείνοντάς τον σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η απόφαση είναι δική σας!
Παραθέτω το κάτωθι βιντεάκι “How to” – που είναι και της μοδός – προς ορθήν εκτέλεση της #διάτασης.
Οδηγίες προς ναυτιλομένους:
- Βάζουμε το χέρι στο οποίο στηριζόμαστε σε ψηλή επιφάνεια και διατηρούμε τον κορμό μας ευθύ(όρθιο). Αν είμαστε σκυμμένοι ενώ εκτελούμε τη διάταση, συντηρούμε και ενδυναμώνουμε τη λάθος «εργοστασιακή ρύθμιση».
- Λυγίζουμε το μπροστινό γόνατο τόσο, που να μπορούμε να δούμε τα κορδόνια του παπουτσιού μας (όχι περισσότερο από #90 μοίρες). Αλλιώς, αν είναι «για να σώσουμε τη μέση, τσακίζουμε τα γόνατα», αφήστε το καλύτερα…
- Έχουμε το βάρος μας στο μπροστινό πόδι. Το πίσω πόδι στηρίζεται στα δάχτυλα και όχι σε όλο το πέλμα, αλλιώς κάνουμε διάταση των μυών της γάμπας.
- Δεν χοροπηδάμε. Επαναλαμβάνω: μόλις πάρουμε την τελική θέση και αισθανθούμε μια ΗΠΙΑ τάση στο μπροστινό μέρος ψηλά στο μηρό μας μένουμε για τα 30 δευτερόλεπτα της διάτασης σταθεροί και ΔΕΝ αρχίζουμε να κάνουμε βαλλιστικές κινήσεις (πάνω κάτω δηλαδή), ωσάν σεληνιασμένοι εικοσάχρονοι ποδοσφαιριστές, που έχει έρθει το τρυφερό τους ενδιαφέρον να τους δει σε προπόνηση.
- Επαναλαμβάνουμε συχνά.
Στην περίπτωση του Καρεκλοκένταυρου, για να μην πάθετε Λουμπάγκο, την εκτελείτε κάθε 45-60 λεπτά που είσαστε σε καθιστή θέση (λέμε τώρα).
Στην περίπτωση που δεν σας πρόλαβα και το έχετε ήδη πάθει το Λουμπάγκο, την εκτελείτε όσο πιο συχνά μπορείτε μέσα στην ημέρα. Ιδανικά σε συνδιασμό με την άσκηση #21 (ενεργοποίηση Καμπτήρων Ισχίου/Λαγονοψοΐτη).
Κάθε φορά που την κάνετε, για τα επόμενα 30-40 λεπτά θα είσαστε λίγο πιο κοντά στη φυσιολογική σας κατάσταση (που είναι να είστε υγιής, ευτυχής και να απολαμβάνετε).
ΥΓ1 Στην περίπτωση που ο Λαγονοψοΐτης έχει «χτυπήσει» με την άλλη του μορφή, αυτή του πόνου ψηλά, στην μπροστινή επιφάνεια του μηρού, εκεί που ενώνεται ο μηρός με τον κορμό (και καταφύεται και ο μυς) και νομίζετε ότι έχετε Οστεοαρθρίτιδα Ισχίου/τροχαντηρίτιδα/βουβωνοκήλη, πριν τα βάψετε μαύρα κι αρχίσετε να ψάχνετε πού θα κάνετε την επέμβαση, δοκιμάστε να διατείνετε την περιοχή (εδώ οπωσδήποτε μαζί με την ενεργοποίηση άσκηση #21).
ΥΓ2 Για να ξεκαθαρίσω το τοπίο. Δεν υποστηρίζω ότι είμαι γυμνάστρια. Ή ότι έχω τελειώσει μια σχολή που θα μπορούσε να μου δώσει ισοτιμία με αυτή της Γυμναστικής Ακαδημίας. Ή ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε που αναρτεί υλικό στο διαδίκτυο, να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία και την πρακτική παροχή υπηρεσιών από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία.
Παρόλα αυτά, με τις σχετικές γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας και ορθοπαιδικής παθολογίας, λόγω του πτυχίου μου της Ιατρικής, καθώς και κινησιολογίας, εμβιομηχανικής, σχεδιασμού και εκτέλεσης συγκεκριμένων πρωτοκόλλων «φυσικής αποκατάστασης» – ως therapeutic rehab protocols τα διδασκόμαστε για 4 συναπτά τρίμηνα στο κολλέγιο Χειροπρακτικής, που είναι και η δεύτερη ιδιότητα μου- έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία επιλέγω και τολμώ να μοιραστώ με όποιον άλλον ενδιαφέρεται να τα χρησιμοποιήσει.
Δεν πρόκειται για κάποιο «πρόγραμμα γυμναστικής» αλλά για τα βασικά εργαλεία ανακούφισης (για τα πιο συχνά μυοσκελετικά συμπτώματα) που υποδεικνύω και μοιράζομαι με τους πάσχοντες ανθρώπους που βλέπω στο ιατρείο μου.
Αν θεωρηθεί ότι, κάνοντας κάτι τέτοιο, υπερβαίνω τα όρια ^άσκησης του επαγγέλματος μου, θα παρακαλούσα όποιον έχει αντίστοιχη εμπειρία με μυοσκελετικά συμπτώματα, κατάλληλη πιστοποιημένη γνώση, εκπαίδευση ή μετεκπαίδευση και αντίστοιχα πρακτικά αποτελέσματα στην ανακούφιση των συμπτωμάτων που αναφέρω και, επίσης, προτίθεται να τα μοιραστεί αφιλοκερδώς, να το κάνει.
Θα τον υποστηρίξω όσο μπορώ, θα τα κοινοποιήσω όπου μπορώ, θα προτείνω και θα στέλνω τα δικά του βίντεο στους πελάτες μου και θα με βγάλει από τον κόπο, τα έξοδα και την επένδυση του προσωπικού μου χρόνου σε κάτι που δεν είναι αμιγώς «ιατρική» ή «χειροπρακτική» πρακτική αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ενεργητική θεραπεία που πρεσβεύω.
ΥΓ3 Όσοι από εσάς θέλετε να έχετε άμεση πρόσβαση σε αντίστοιχες πληροφορίες και λύσεις και για τα λοιπά κοινά μυοσκελετικά συμπτώματα, μπορείτε να εγγραφείτε στο κανάλι μου ⬇️