Ζούμε στον αφρό. Κυριολεκτικά.
Ζούμε στην επιφάνεια, βλέπουμε την επιφάνεια, σχετιζόμαστε με την επιφάνεια και μας ενδιαφέρει μόνο η επιφάνεια.
Μιλάω, κυρίως, για τη σχέση με το σώμα μας.
Τείνουμε να αγνοούμε τη φυσιολογία μας και το τι πληροφορίες μας δίνει -πέρα από το προφανές καμπανάκι κινδύνου, τον πόνο.
Ασχολούμαστε όμως με την εικόνα μας. Πολύ. Και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την διατηρήσουμε όπως τη θυμόμαστε. Όταν ήμαστε μικρότεροι.
Παθαίνουμε ντελίριο μόλις εμφανιστεί ρυτίδα ή όταν η κόμη αρχίζει να αραιώνει ή όταν εμφανιστεί το σωσιβιάκι στη μέση μας -δεν εννοώ αυτό της θαλάσσης.
Και παίρνουμε τα μέτρα μας. Για να «παραμένουμε νέοι». Εμφανισιακά.
Αλλά όταν χάνουμε την κίνηση, τη δύναμη, την ευλιγισία και την ορθοσωμία που είχαμε μικρότεροι, δεν παίρνουμε την πληροφορία από το βαθύτερο αυτό επίπεδο του θεϊκού κορμιού. Το θεωρούμε φυσιολογικό.
«Λόγω ηλικίας» λέμε. Ή «λόγω δουλειάς». Ή λόγω «κληρονομικότητας». Ή λόγω κάποιας κρίσης μυοσκελετικού συμπτώματος που θεωρούμε ότι είναι υπεύθυνη για την κατάρρευση της φυσιολογικής λειτουργίας του μυοσκελετικού μας.
Αλλά δεν είναι. Απλώς κωφεύουμε στις βαθύτερες πληροφορίες. Που δεν είναι επώδυνες. Αδιαφορούμε για τις λειτουργίες του «εσωτερικού» του σώματος μας.
Δεν είναι ανάγκη να πονάει η πλάτη μας για να μας πει ότι δεν της αρέσει το οχτάωρο στον υπολογιστή. Και οι ώμοι μας που έχουν κυρτώσει σε παραλλαγή Κουασιμόνδου, πληροφορία είναι.
Δεν είναι ανάγκη να πάθουμε λουμπάγκο για να μας πει η μέση μας ότι έχει χάσει τη δύναμη των μυών της. Και η πρωινή κορμοστασιά σε Σ τελικό ή η δυσκαμψία, πληροφορία είναι.
Δεν είναι ανάγκη να βρεθεί Οστεοαρθρίτιδα για να μας πει το γόνατό μας ότι το έχουμε στην αχρησία. Και το να μην μπορούμε να σηκωθούμε χωρίς Βίντσι ή τη βοήθεια των χεριών από βαθύ κάθισμα, πληροφορία είναι.
Αν παρατηρήσουμε -εκτός από τα selfie’s- πώς φαινόμαστε (τη στάση μας δηλαδή) και πώς κινούμαστε (τη λειτουργία μας) σε καθρέφτη θα εκπλαγούμε.
Από την ποσότητα των πληροφοριών.
Και αν ξαναβάλουμε κίνηση στη ζωή μας, πιθανόν να προλάβουμε την επέλαση του Κου Πόνου.
Άσε που θα είμαστε και τζόβενα εμφανισιακά.
Γι αυτό σας λέω, αδέλφια. Βάθος.
Αγάπη ❤️ πολλή!