Είμαι γιατρός. Και χειροπράκτης. Και ειδικεύομαι, εκτός των άλλων, στη Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση. Οι σπουδές μου, η εμπειρία μου και το αντικείμενο μου είναι τα μυοσκελετικά συμπτώματα ή, για να είμαι πιο κυριολεκτική, ο εξοστρακισμός τους από τη ζωή και την καθημερινότητα των αγαπημένων μου πελατών.
Προφανώς αναρωτιέστε λοιπόν
– τι σχέση έχει η φυματίωση με τις επαγγελματικές μου ιδιότητες και
– ποιά είμαι εγώ που θα μοιραστώ μαζί σας πρωτότυπες πληροφορίες για αυτήν
Η αλήθεια είναι ότι ούτε έχω ιδιαίτερη επαγγελματική εμπειρία επί του αντικειμένου, ούτε πνευμονολόγος είμαι, ούτε ασχολήθηκα για δεκαετίες με το αντικείμενο, ούτε έχω αντιμετωπίσει χιλιάδες περιστατικά φυματικών ασθενών, ούτε έχω συγγράψει βιβλία, ούτε είμαι πρωτοπόρος στην έρευνα για την αντιμετώπιση της φυματίωσης.
Όλα τα παραπάνω, όμως, τα έχει κάνει ή είναι ο πατέρας μου.
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 70, λόγω της ειδικότητας του, εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στην Κομοτηνή, σε ένα Νόμο που είχε αρκετά μεγάλο «φυματινικό δείκτη» (ποσοστό επί τοις εκατό ανθρώπων που αντιδρούν θετικά στο διαγνωστικό τεστ mantoux, που έχουν έρθει σε επαφή δηλαδή με το βακτηρίδιο της φυματίωσης).
Με αποτέλεσμα στα 25 επόμενα χρόνια, ως ο μοναδικός πνευμονολόγος της περιοχής, να έχει έρθει σε επαφή, εξετάσει και θεραπεύσει πάνω από 2000 ξεχωριστά περιστατικά (πασχόντων από φυματίωση), τους οποίους και συνέχισε να παρακολουθεί προληπτικά με ακτινογραφία θώρακος ανά χρόνο, μέχρι το τέλος της θητείας του, κάποιους για ολόκληρες δεκαετίες.
Εκτός αυτού οργάνωσε ένα τεράστιο αντιφυματικό αγώνα όπου και εφάρμωσε, με το προσωπικό του τμήματος του, διαγνωστικά τεστ (mantoux) σε πάνω από 32.000 άτομα (ενήλικες και παιδιά σχολικής ηλικίας) και εμβολίασε τα 17.000 από αυτά.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας, πάμπολλες ανακοινώσεις σε ιατρικά συνέδρια και όντας και τρελλά οργανωτικός (έχει κρατήσει αρχεία για τους πάντες για χρόνια) αποφάσισε να μοιραστεί με τους υπόλοιπους συναδέλφους του τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε. Έγραψε λοιπόν δυο βιβλία (2000 και 2005)
Και έχοντας το χαρακτηριστικό Μουστακαΐικο γονίδιο της ανάγκης διατήρησης της γνώσης μέσω του μοιράσματος με ένα ευρύτερο κοινό, ο Daddy μου (ετών 85) έχει απλοποιήσει και αναρτήσει τα πάντα στο ολοκαίνουργιο του website , «για τον ανώνυμο άρρωστο» όπως του αρέσει να λέει και το οποίο «ανέβηκε» στο διαδίκτυο εχθές.
Μιας και η 24η Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Φυματίωσης παραθέτω το παρακάτω κείμενο, στηριγμένο σε άρθρο του και το πρώτο βιβλίο του.
Η φυματίωση και τι πρέπει να ξέρετε για αυτήν (σε 700 λέξεις)
- Η φυματίωση γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο. Πρόκειται για μια αρχαιότατη νόσο και η εξάλειψη της εξαρτάται από δύο δομικούς παράγοντες: τη διατήρηση καλών συνθηκών διαβίωσης και την ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών, με συνέπεια την εξουδετέρωση των πηγών μόλυνσης (συνήθως ενηλίκων που πάσχουν χωρίς να το ξέρουν και μέχρι να τους γίνει η διάγνωση μολύνουν το περιβάλλον τους).
- Τα περισσότερα περιστατικά φυματίωσης που εντοπίζονται, οφείλεται στο κλασικό μυκοβακτηρίδιο, το οποίο και ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε επαρκή φαρμακευτική αγωγή.
- Η ορθή αντιφυματική αγωγή θεραπεύει το 100% των πασχόντων σε πρώτη φάση και το 98 % μεταγενέστερα. Ως ορθή, ορίζεται η τριπλή αντιβιωτική θεραπεία για τουλάχιστον 12–14 μήνες ή όπως ορίζουν οι οδηγίες παγκοσμίως, για διπλάσιο χρόνο από το χρόνο που έχει μεσολαβήσει από τη νόσηση μέχρι τη διάγνωση, που συνήθως είναι γύρω στους 6 μήνες στην Ελλάδα.
- Ο ασθενής, μετά την ανακάλυψή του, και την άμεση εφαρμογή αντιφυματικής αγωγής παύει να είναι μεταδοτικός μετά την πάροδο 15 ημερών.
- Αν δε, ξεκινήσει την αγωγή και για 15 μέρες, μέχρι να αρχίσει να λειτουργεί η θεραπεία, απομονωθεί σε ξεχωριστό δωμάτιο (δεν κυκλοφορεί ελεύθερα), παύει να είναι μεταδοτικός αμέσως.
- Η προτεινόμενη λοιπόν νοσοκομειακή θεραπεία σε ειδικούς θαλάμους, με στόχο την αποφυγή της μετάδοσης, αποδεικνύεται στην πράξη αναποτελεσματική, αφού η διαμόλυνση του κοινωνικού περίγυρου γίνεται πριν την ανακάλυψη του αρρώστου.
- Πριν την ανακάλυψη του αρρώστου, αυτά που κινδυνεύουν περισσότερο να νοσήσουν είναι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας 0-4 ετών (αυτά νοσούν σε ποσοστό 78%), τα παιδιά σχολικής ηλικίας (ποσοστό νόσησης σε αυτά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης 43% και της δευτεροβάθμιας σε 28%) ενώ μεταξύ συζύγων η πιθανότητα ο ένας να κολλήσει τον άλλο είναι μόλις 2%.
- Για την ολική αποκατάσταση και οριστική επίλυση του προβλήματος απαιτείται μακροχρόνια αντιφυματική αγωγή τριπλής σύνθεσης (ισονιαζίδη, ριφαμπικίνη και αιθαμβουτόλη) για περίοδο τουλάχιστον 12–14 μηνών. Ενώ στις βαριές μορφές φυματίωσης ενδείκνυται η τετραπλή αγωγή (προσθέτοντας πυραζιναμίδη ή στρεπτομυκίνη στα αρχικά στάδια, δηλαδή τουλάχιστον κατά το πρώτο δίμηνο ή και περισσότερο) και μεγαλύτερο των 14 μηνών χρονικό διάστημα θεραπείας, που καθορίζεται από τη βελτίωση των βλαβών από την ακτινογραφία θώρακος.
- Σε πιο βραχυχρόνια θεραπευτικά σχήματα διάρκειας 6 μηνών, μικρό μέρος των ασθενών μετατρέπεται σε χρόνιους και με οποιαδήποτε αγωγή δεν ιάται και καταλήγει.
- Η ανθεκτική φυματίωση λοιπόν είναι δευτεροπαθής και αποτελεί ιατρικό δημιούργημα, καθώς οφείλεται στην ανεπάρκεια των θεραπευτικών σχημάτων εξάμηνης διάρκειας, που εφαρμόζονται σήμερα. Με την εφαρμοζόμενη βραχεία εξάμηνη θεραπεία, τα περιστατικά, που καταγράφονται με ανθεκτικότητα, ανέρχονται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε 1%, ενώ πανελλαδικά σε 4%. Το κόστος ίασης της απλής φυματίωσης ανέρχεται σε 30€ μηνιαίως (για διάστημα τουλάχιστον 6 μηνών), ενώ το κόστος ίασης της ανθεκτικής φυματίωσης φτάνει τα 2.500€ μηνιαίως για 2 χρόνια και της πολυανθεκτικής 5.000€ μηνιαίως για άγνωστο χρονικό διάστημα.
- Ο αντιφυματικός εμβολιασμός (εμβόλιο BCG) που γίνεται ακόμα στη χώρα μας (ενώ ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος το έχει εγκαταλείψει) θα είχε ενδιαφέρον, εάν ο εμβολιασμός παρείχε πλήρη προστασία ή προκαλούσε μόνιμη ανοσία (προφύλαξη). Στην πραγματικότητα όμως δεν επαληθεύεται καμία από τις δύο υποθέσεις. Συγκεκριμένα, στη μελέτη που εκπόνηθηκε στο νόμο Ροδόπης από το 1976, διήρκησε 16 έτη και αφορά 29.410 παιδιά, αποδείχθηκε ότι το εμβόλιο δεν παρέχει ανοσία. Τα παιδια χωρίσθηκαν σε 2 ομάδες: 17.009 από αυτά υποβλήθηκαν σε εμβολιασμό B.C.G. και 12.401 από αυτά, για διάφορους λόγους και όχι προσχεδιασμένα, δεν εμβολιάσθηκαν. Η πιθανότητα νόσησης, σε δεύτερο χρόνο, από φυματίωση ήταν 2:3 στα εμβολιασμένα παιδιά σε σχέση με τα μη εμβολιασμένα παιδιά (περίπου ίδιος αριθμός νόσησης)
- Ολοκληρώνοντας, κρίνεται σκόπιμη η αναφορά μίας χαρακτηριστικής περίπτωσης, όπου αντενδείκνυται σθεναρά η εφαρμογή του εμβολίου: στα παιδιά προσχολικής ηλικίας (ομάδα υψηλού κινδύνου) που αποτελούν στενές επαφές αρρώστου. Στη συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα, η διαμόλυνση αγγίζει το 100 %, αφού οι νοσήσεις ανέρχονται σε 78 %. Ενώ λοιπόν ένα παιδί θα μπορούσε ενδεχομένως να ανταποκριθεί στη φυσική μόλυνση χωρίς να νοσήσει, εάν εμβολιασθεί, το ανοσιακό του σύστημα υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει δύο μολύνσεις ταυτόχρονα, τη φυσική και την τεχνητή. Και αναγκαστικά νοσεί.
- Σε άτομα ηλικίας έως 4 ετών, που βρίσκονται σε περιβάλλον νοσούντων με Mantoux +, προτείνεται η χημειοπροφύλαξη υπό τη μορφή βραχείας εφαρμογής τριπλής αντιφυματικής αγωγής, ώστε να προληφθούν οι δυσάρεστες επιπτώσεις της αιματικής διασποράς, που δυνητικά εκδηλώνονται κατά τους πρώτες 6 μήνες από τη μόλυνση. Πέραν δε της ηλικίας των 5 ετών, ενδείκνυται η παρακολούθηση με ακτινογραφία θώρακα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να εντοπισθεί εγκαίρως οποιαδήποτε δυσάρεστη έκπληξη.
Για περισσότερες πληροφορίες ή λεπτομέρειες για τη φυματίωση, την έρευνα ή τα βιβλία του μπορείτε να επισκεφθείτε το www.drmoustakas.eu
ΥΓ Καμαρώνω ως γύφτικο σκεπάρνι…